گیاه افتیمون

نام علمی : Cuscuta Epithymum

آفتیمون گیاهی سرخ رنگ است و در بهار می‌روید؛ شاخ و برگ‌های باریکی دارد و از خانواده انگل‌هاست که به دور گیاهان می‌پیچد و رنگ تخم آن سرخ مایل به زرد است که ریشه‌اش به رنگ هویج یا زردک است.

این گیاه که به زبان هندی اکاس بیل نامیده می شود گیاهی است از تیره پیچک صحرائی علفی و یکساله و دارای ساقه های ظریف و باریک است که قابلیت انعطاف داشته و رنگ ساقه تقریبا کرم مایل به قرمز است این گیاه بصورت انگل بر روی گیاهان بسر میبرد و بر آن ها میپیچد و انواع مختلفی دارد که بعضی دارای گلهای سفید و بعضی زرد و بعضی دارای گل قرمز می باشند.

این گیاه در بسیاری از نقاط روی زمین موجود است و در دامنه کوه ها تا ارتفاع دو هزار متری نیز مشاهده می گردد. اطباء قدیم از این گیاه برای معالجه مرض اسکوربوت استفاده میکرده اند دانه آن از دانه خردل ریزتر و قرمز مایل به زرد است طعم این گیاه تلخ و تند است.

خواص دارویی گیاه افتیمون:

۱. طبع آن گرم و خشک است.

۲. این گیاه پیچیده و انگلی است بدون کلروفیل برگ‌های آن بسیار ریز است که مشاهده نمی‌شود و ساقه‌های آن مکنده است که روی بدنه گیاهان دیگر مستقر است و خاصیت آن بیشتر بستگی به نوع گیاهی دارد که اطراف آن پیچیده است.

۳. مسهل سودا و بلغم است ۱۴ گرم گیاه را سائیده سپس با کمی عسل و نمک مخلوط کرده میل شود.

۴. برای بیماری‌های عصبی، جنون، مالیخولیا، سردرد، کابوس مفید می‌باشد.

۵. دردهای مفاصل و لقوه و سرطان را درمان می‌کند.

۶. برای رفع سردردهای سوداوی ۵ گرم از این گیاه را در۲۰۰ سی‌سی شیر جوشیده شده خیسانده صاف نموده با کمی سکنجبین مخلوط نموده میل شود.

۷. نوع خاکستری رنگ آن دارای پتاسیم زیاد است.

۸. تصفیه کننده خون است.

۹. تقویت کننده کبد است.

۱۰. برای کسانی که انزال زودرس دارند مفید می‌باشد.

۱۱. برای درمان هراس، مالیخولیا و تشنج عصبی ۸ گرم افتیمون با ۶۰ گرم سکنجبین و یک لیوان شیر میل شود.

۱۲. مبتلایان به لرزش عصبی به خاطر مصرف مشروبات الکلی روزی سه گرم در ۲۰۰ سی‌سی آب دم‌کرده به مدت ۴۰ روز میل کنند به جای قند از مویز استفاده شود.

۱۳. برای رفع سردرد، افتیمون را جوشانده در بینی بچکانید و کمی میل شود.

۱۴. برای رفع رطوبت‌های حبس شده در معده افتیمون، آریغون، آمله مقشر از هر کدام ۱۰ گرم، نبات ۲۰ گرم سائیده هر صبح ناشتا یک قاشق مرباخوری میل شود.

۱۵. شربت افتیمون برای امراض سودا نافع است، ۳۰ گرم افتیمون در ۲۰۰ سی‌سی آب کمی جوشانده سپس صاف نموده با عسل مخلوط کرده هر صبح ۲ قاشق میل کنند.

دم کرده افتیمون:

این دم کرده، تحلیل برنده ورمها، لطیف کننده، بازکننده انسداد و مفرح قلب ، جهت بیماریهای مغز و اعصاب مانند سردرد، تشنج، افسردگی، کاووس و وسواس و بیماریهای مفاصل مفید است. به تنهایی مسهل بلغم و سودا و با بنفشه مسهل صفرا می باشد.

از آنجاییکه بسیار لطیف و ضعیف هست جوشاندن و کوبیدن آن سبب از بین رفتن خاصیت آن می شود. هنگام مصرف نباید آنرا نرم کوبید و یا زیاد جوشاند بلکه باید با شعله غیر مستقیم و خیلی آهسته و طولانی مدت دم بکنید. مصرف زیاد آن برای گرم مزاجان مضر هست.

مضرات دارویی گیاه افتیمون:

عوارض جانبی: مصرف مداوم سبب افسردگی می شود.

مصرف در بارداری و شیردهی: ممنوع است.

موارد منع مصرف: بارداری و شیردهی، اطفال .

گیاه اسطوخدوس

لاواندولا، اسطوقدوس، اسطوخدوس، سرده‌ای مشتمل از ۲۵ تا ۳۰ گونه مختلف از دسته گیاهان گلدار و از خانواده نعناعیانمی‌باشد. اسطوخودوس گل‌های کوچک خوشه‌ای آبی یا قرمز سیر تا بنفش دارد و ارتفاعش در حدود ۳۰ تا ۶۰ سانتیمتر است. برگش شبیه برگ صعتر و از آن درازتر و باریکتر و ساقش واحد و باریک و بی‌شاخ و در قد کمتر از شبری و قبهٔ او متراکم از اجزاء شبیه به جو و بی‌تخم و مایل به سرخی و تندطعم و با اندک تلخی.

لاواندا (اسطوخودوس) با نام علمی Lavandula stoechas گیاهی است از خانواده نعناسانان که برگ‌ها و قسمت سبز گیاه دارای اسانس روغنی فرار است. اسطوخودوس گیاهی است چند ساله به شکل بوته کوچک به بلندی نیم متر خیلی پرشاخه، ساقه‌های آن ۴گوشه، برگ‌های آن دراز، متقابل، پوشیده از کرک سفید پنبه‌ای. برگ‌های آن که در بهار ظاهر می‌شود به رنگ بنفش تیره به صورت سنبله. اسطوخودوس دارای برگ‌ها و کرک‌های معطر است. میوهٔ این گیاه ۴ فندقه‌ای است و هریک از آنان نیز پس از رسیدن، شکل بیضوی و رنگ قهوه‌ای شفاف پیدا می کن. در سطح میوه ۳ زائده مشخص پیدا می‌شود. از کلیه قسمت‌های این گیاه مخصوصا شاخه‌های برگدار آن بوی قوی ولی مطبوع استشام می‌گردد. ظاهر زیبایی که گیاه پس از گل دادن پیدا می‌نماید باعث می‌شود در بعضی نواحی اقدام به پرورش آن به عنوان یک گیاه زینتی گردد. قسمت مورد استفاده این گیاه سرشاخه‌های برگدار و گل دار آن است که علاوه بر مصارف درمانی، اسانس گیری به عمل می‌آید.

نام‌های دیگر آن: خیر دشتی، آنس الارواح، لاوند، ممسک الارواح، ضُرم، زغلیل، رزالذهب، خیری، خرام، خرامی، آلاله تلخ، گل‌لاوند، شاه‌اسپرم رومی می‌باشد. در تنکابن آن را تروم می‌نامند. 

برای رفع خستگی و آرامش مورد استفاده قرار می گیرد.

گرفتگی ها را باز می کند.

مقوی معده است.

ادرار آور می باشد.

معرق است و تب را پایین می آورد.

صفرابر بوده و کبد را بکار می اندازد و بیماری های کبد را برطرف می کند.

ضد تشنج است.

برای تقویت عمومی بدن خوب است.

کرم های معده و روده را از بین می برد.

بیماری های سینه و سرفه را برطرف می کند.

مسهل و تمیز کننده است.

در معالجه زکام موثر است.

برای بیماری های مجاری و ادرار مفید است.

آسم را برطرف می کند.

طپش قلب را از بین می برد.

برای معالجه ضعف اعصاب مفید است.

سردرد و سردرد های یکرفه را درمان می کند.

زردی را برطرف می کند...