پژوهشگران علوم پزشکی می گویند نتیجه یک مطالعه نشان می دهد که مصرف آب چغندر، به تطابق بدن با کاهش اکسیژن در کوهستان ها کمک می کند و رگ های خونی را که در ارتفاعات منقبض می شوند، به حالت عادی بازمی گرداند.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز، کاهش اکسیژن هوا به انقباض رگ های خونی بدن منجر می شود، اما مصرف آب میوه غنی از نیترات این حالت را خنثی می کند.
گرچه اساسا شرایط بدن انسان مناسب زندگی در کوه های پرارتفاع نیست، اما با گذشت زمان بدن با ارتفاعات تطابق می یابد و اکنون محققان متوجه شده اند که مصرف آب چغندر این روند را تسریع می کند.
عملکرد عادی رگ های خونی به اکسید نیتریک یا NO بستگی دارد. از آنجا که اکسیژن هوا در ارتفاعات بالا کاهش می یابد، تولید کافی اکسید نیتریک برای بدن دشوار می شود.
اما آب چغندر به دلیل برخورداری از سطح زیاد نیترات می تواند کمک موثری در این زمینه باشد. نیترات ها طی فرآیندی در بدن به اکسید نیتریک تبدیل می شوند که در کمک به شل شدن دیواره رگ های خونی نقش مهمی دارند.
دکتر سوین اریک گوستاد پروفسور دانشگاه علوم و تحقیقات نروژ گفت: زمانی که انسان از کوه مرتفع بالا می رود، بدن برای اکسیژن رسانی به عضلات خسته و حفظ سلامتی، به کمک نیاز دارد.
محققان در این مطالعه ابتدا عملکرد رگ های خونی را در ۱۱ فرد سالم قبل از اعزام آنها به بالای یک کوه ارزیابی کردند. پس از مدتی کوهنوردی، رگ های خونی این افراد منقبض شدند. سپس به صورت تصادفی به برخی از افراد مورد مطالعه آب میوه حاوی نیترات و به سایرین آب میوه بدون نیترات داده شد. ۲۴ ساعت پس از مصرف آب میوه، عملکرد رگ های خونی این افراد کنترل شد و محققان متوجه شدند که در افرادی که آب میوه های غنی از نیترات مصرف کرده بودند، رگ های خونی به حالت عادی بازگشته بود اما آب میوه های بدون نیترات هیچ تاثیری نگذاشته بودند.
این مطالعه در نشریه Nitric Oxide منتشر شده است.
پیش از این نیز بررسی ها نشان داده بود که یک ساعت بعد از مصرف آب چغندر کاهش تاثیر گذاری در فشار خون دیده می شود و بعد از سه تا چهار ساعت به میزان حداکثر رسیده و حتی آثار شگفت انگیزآن بعد از ۲۴ ساعت نیز باقی می ماند.
نوشیدن آب چغندر جذب اکسیژن را در بدن به میزان مناسبی کاهش می دهد بعلاوه آزمایشات ثابت کرده که نوشید ن دو لیوان آب چغندر برای شش روز متوالی دوچرخه سواری را در جوانان به میانگین ۱۱٫۲۵ دقیقه افزایش داده.
نام علمی : Amygdolus
بطور کلی دو نوع بادام وجود دارد:
از کلیه قسمت های درخت بادام شیرین مانند شکوفه، برگ، و میوه آن استفاده طبی می شود. بادام شیرین از نظر طب قدیم ایران کمی گرم و تر است.
نام علمی : Chamaemelum Nobile
طبع بابونه رومی گرم و خشک است. از نظر خواص درمانی محرک، مقوی معده، لطیف کننده، تحلیل برنده باد، ضدامراض عصبی، ضد تشنج، تب بر، ضد التهاب، ضد اسپاسم، مدر، تنظیم کنندةقاعدگی و قاعدهآور، ضد عفونی کننده، التیام بخش زخمها، شیرافزا، اشتهاآور، کرمکش، هضم کننده غذا، صفراءبر و نیرو بخش است.بابونه رومی در موارد سوء هاضمه، رفع سردرد، تحلیل ورمها، ورم ملتحمه، دردهای رماتیسمی، خرد کردن سنگ مثانه، تسکین دردهای قاعدگی، ورم معده، قطرهقطره ادرار کردن، افزایش ترشح شیر، زخمها، بندآمدن و کم بودن ترشحاتعادت ماهیانه، رفع تب و لرزههای تبهایِنوبهای بهکار میرود.در استعمال خارجی دم کرده بابونه رومی به شکل کمپرس میتوان جهتدرمان پلک متورم یا ورم ملتحمه روی موضع مورد نظر قرار داد. بهعنوان ضدعفونی کننده و التیام دهنده زخم، میتوان دم کردة بابونه رومی رابهصورت کمپرس روی زخمها و دملهای پا قرار داد.
نام علمی : Arctium Lappa
بابا آدم که باردان، فیلگوش و آراقیطون (Arctium) نیز نامیده میشود گیاهی است علفی و دوساله از تیره گلستارهایها (Asteraceae). گیاهی است که به اندازه یک متر و نیم تا دو متر ارتفاع رشد میکند. با برگهای درشت و خشن و سبز رنگ با گلهای توب مانند و به اندازه فندق یا بزرگتر از آن در باغچه و کنار آبها و یونجه زارها مراتع و مزارع می روید.
این گیاه در اطراف تهران، البرز، راه چالوس، خراسان، کرمان، رودبار، تفرش، اروپا، شمال آمریکا میروید و در بعضی نقاط پرورش داده میشود.
ریشه گیاه به صورت خشک، و به ندرت برگ ها و میوه گیاه می باشد. ریشه باباآدم دارای ماده ای به نام اینولین Inulin ، روغن فرار، تانن، رزین، قند، آهن، کلسیم، و ویتامین C می باشد. دانه باباآدم دارای روغنی است به رنگ زرد و طعم تلخ اسید لینولئیک و اسید اولئیک است. از نظر طب قدیم ایران ریشه باباآدم سرد و خشک است.
نام علمی : Vitis vinifera
کلیه قسمت های درخت انگور قابل استفاده دارویی است .
نام علمی : Ficus Carica
قسمت هایی که از این گیاه به عنوان دارو مورد استفاده قرار می گیرد شیرابه درخت ، برگ درخت و میوه آن است. انجیر میوه ای مغذی و خوش طعمی است دارای مواد قندی، مواد ازته، چربی، مواد معدنی، آمینواسید، آنزیم های مختلف و کاروتن می باشد در برگ های آن حدود 6% مواد تلخی مانند فیکوسین و برگاپتین وجود دارد.
شیره سفیدی که با شکستن شاخه های درخت انجیر و یا از میوه نارس آن خارج می شود بسیار سمی است و اگر بر روی پوست زده شود سلول ها را از بین برده و می کشد. برگ های انجیر دارای گلیکوسایداروتین می باشد.
مواد مغذی در هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس) | |
---|---|
انرژی | ۱٬۰۴۱ کیلوژول (۲۴۹ کیلوکالری) |
کربوهیدراتها | ۶۳٫۸۷ g |
قندها | ۴۷٫۹۲ g |
فیبر | ۹٫۸ g |
چربی | ۰٫۹۳ g |
پروتئین | ۳٫۳ g |
تیامین (ویتامین ب۱) | ۰٫۰۸۵ میلیگرم (۷٪) |
ریبوفلاوین (ویتامین ب۲) | ۰٫۰۸۲ میلیگرم (۵٪) |
نیاسین (ویتامین ب۳) | ۰٫۶۱۹ میلیگرم (۴٪) |
پانتوتنیک اسید (ویتامین ب۵) | ۰٫۴۳۴ میلیگرم (۹٪) |
ویتامین ب۶ | ۰٫۱۰۶ میلیگرم (۸٪) |
اسید فولیک (ویتامین ب۹) | ۹ میکروگرم (۲٪) |
ویتامین C | ۱٫۲ میلیگرم (۲٪) |
ویتامین K | ۱۵٫۶ میکروگرم (۱۵٪) |
کلسیم | ۱۶۲ میلیگرم (۱۶٪) |
آهن | ۲٫۰۳ میلیگرم (۱۶٪) |
منیزیم | ۶۸ میلیگرم (۱۸٪) |
منگنز | ۰٫۵۱ میلیگرم (۲۶٪) |
فسفر | ۶۷ میلیگرم (۱۰٪) |
پتاسیم | ۶۸۰ میلیگرم (۱۴٪) |
سدیم | ۱۰ میلیگرم (۰٪) |
روی | ۰٫۵۵ میلیگرم (۶٪) |
نام علمی :Levisticum Officinale
ریشه انجدان رومی دارای پکتین ، اسید مالیک ، قندهای مختلف ، نوعی رزین ، اسیدهای آلی و اسانس است.
انجدان رومی گیاهی است علفی و دارای ساقه ضخیم استوانه است به قطر سه تا چهار سانتیمتر و به ارتفاع یک تا دو متراست. این گیاه برگهایی ضخیم، گوشتدار، منقسم به برگچههایی با ظاهر لوزی شکل و دندانههای نامساوی به رنگ سبز تیره و منتهی به دمبرگ استوانهای مشخص دارد.
گلهای انجدان رومی بسیار کوچک به ابعاد سه میلیمتر، به رنگ زرد و مجتمع به صورت چتر مرکب به دوازده شعاع نابرابر هستند و زنبورعسل از گلهای آن، غذای پرارزشی به دست میآورد. قسمت مورد استفاده گیاه ریشه آن است که بویی معطر و طعمی تلخ، گزنده و کمی شیرین دارد و دارای خواص دارویی بسیار است.
قسمت های مورد استفاده این گیاه ریشه و ریزوم گیاه دوساله و بعضی مواقع ساقه آن است . ریشه و ریزوم و ساقه را به عنوان مقوی معده و به فراوانی به عنوان داروی مدر به کار می برند . اشتها و ترشح عصاره معده را تحریک نموده ، مسهل صفرا ، دفع کننده باد شکم هستند . در مداوای مجاری ادرار و مثانه ، علیه ضعف عصبی ، رماتیسم و تعرق بیش از حد استفاده می گردد. دردهای ناشی از نفخ را تسکین میدهد هضم کننده غذا و تصفیه کننده خون است.
نام علمی : Acrous Calamus
ریزوم های اگیر ترکی حاوی اسانس فرار با مزه گس و یک ماده تلخ است که غدد بزاقی و گوارشی را تحریک کرده و رای ازدیاد اشتها مصرف می شود. همچنین دارای یک اثر مسکن بر روی سیستم اعصاب مرکزی است. دارای گلوکزیدی به نام آکورین تانن ، رزین ها و قند است.
ریزوم های معطر و حاوی مواد تلخ این گیاه برای درمان سوء هاضمه و نفخ و یا تحریک اشتها مورد استفاده قرار می گیرد. در طب سنتی از این گیاه عموما به عنوان داروی ضد سوء هاضمه و ضد نفخ استفاده می شده است و گاهی اوقات نیز به عنوان ماده قی آور، ضد تشنج ، محرک و کرم کش مورد استفاده قرار می گرفته است
مصرف ریزوم این گیاه برای تقویت قوه حافظه ، تقویت معده ، درمان سوزش معده ، رفع یبوست کم اشتهایی ، سوء هاضمه ، برطرف کردن گازهای روده ، کم خونی ، عقب افتادن عادت ماهانه دختران مفید است . برای بندآوردن خونریزی بینی و خونریزی های رحمی نیز استفاده می شود.
نام علمی : Melilotus Officinalis
کلیه گیاه ناخنک یا همان شاه افسر مورد استفاده قرار می گیرد. دارای عطر کومارین بوده و طعم تلخی دارد. عصاره های این گیاه برای درمان علائم نارسایی عروق سیاهرگی ، لنفی و ناراحتی های عروقی مانند واریکوزیس ، خارش ماهیچه های ساق پا و حالات بواسیر حاد بکار می رود. فرآورده های این گیاه برای استعمال موضعی و مصرف داخلی جهت درمان اختلالات خواب و ناراحتی معده ای روده ای نیز استفاده می شود.
همچنین در ترکیبات مرهم ها و ضماد های نرم کننده برای زخم های متورم و آماس کرده و ورم های مفصلی و غده ای بکار مرود. خلط آور و ادرار آور است خواص دیگری به این گیاه نسبت داده اند گل های آن مرهم سینه است، جمع کننده و ضدعفونی کننده است به همین علت بوی ادرار را از بین می برد و مجاری ادرار را ضد عفونی می کند .
درمان اسهال خونی است و برای ورم روده ها مفید است و همچنین ضد تشنج است.