اکالیپتوس

نام علمی : Eucalyptus Globules

برای انواع بخور های سر استفاده می شود و مصارف دیگر هم دارد به آن اشاره خواهد شد. از برگ های اکالیپتوس برای درمان جراحات و پایین آوردن تب استفاده می گردد. مردمان استرالیا می دانستند اگر در منطقه بیابانی استرالیا به نام آتپک با بی آبی مواجه شوند ، می توانند ریشه های اکالیپتوس را ، که آکنده از آب است ، از زمین برای رفع تشنگی بیرون بیاورند.

برگ های اکالیپتوس و روغنی که آنه تولید می کنندسبب کشتن باکتری ها و رفع ناراحتی های تنفسی افراد مبتلا به خناق ، آسم و برونشیت می شود. به طور کلی چون اکالیپتوس موجود در برگ باعث روان شدن خلط و سهولت خروج آن از سینه می شود در برونشیت موثر است و به عنوان ضدعفونی کننده دستگاه تنفس ، ادراری - تناسلی و عفونت روده ای کاربرد دارد. 

گیاه اقاقیا

نام علمی : Robinia Pseudo – acacia

اقاقیا بر خلاف افسنطین که طبیعت گرم دارد، دارای طبیعت سرد است و علاوه بر آنکه مقوی و صفرا بر است برای رفع سر درد و سبلا ابیض مفید است. از اقاقیا ضمادی تهیه می شود که برای دفع ورم ها مفید است. عصاره برگ و میوه اقاقیا برای قطع خونریزی ناشی از جراحات تازه مفید است.

در کل از اقاقیا در پزشکی سنتی به عنوان قابض، صفراآور، پیشاب آور، قی آور، نرم کننده پوست، ملین، میکروب کش، آرام بخش، و نیرو بخش استعمال می شود. 

سرطان پستان و تست سینه ها توسط خود شخص

یکی از شایع ترین سرطان ها در بین زنان سرطان پستان می باشد منشا این توده در ۹۰ درصد موارد از اپیتلیوم مجاری و ۱۰ درصد در اپیتلیوم لوبولهای پستان می باشد . اگر این بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده نشود ( بروز توده های قابل لمس که گاهی دردناک نیز هستند ) میتواند بسیار خطرناک باشد .  از آنجا که در کشورهای جهان سوم آمار مرگ و میر ناشی از آن بالاتر از کشورهای اروپایی می باشد لازم است خانم های ایرانی بخصوص خانمهای ۴۵ – ۵۰ ساله دقت بیشتری به این موضوع از خود نشان دهند که تنها در این صورت با جراحی ضایعه ، بدون قطع عضو ( ماستکتومی ) بیمار از عمری طبیعی برخوردار خواهد بود لذا برای تشخیص به موقع بهتر است از سن حدود ۲۰ سالگی هر چند وقت یکبار  ( بصورت ماهانه ) سینه های خود را به روش مناسب معاینه نمایند از سن ۴۰ سالگی هرسال یکبار ماموگرافی شوند البته در صورت داشتن سابقه سرطان سینه در خانواده ، پیشنهاد می شود  شروع ماموگرافی از سنین کمتری باشد

تذکر : توسط ماموگرافی ناسب معمولا وجود ضایعه مشخص می شود اما برای تمایز بین توده های بدخیم ( سرطانی ) و خوش خیم  ( مانند ضایعات آهکی در تغییرات فیبرو کیستیک ) نیاز به بیوپسی ( نمونه برداری ) می باشد البته در زنان یائسه  با ماموگرافی در ۹۰درصد موارد بدخیم بودن توده مشخص می شود سونوگرافی نیز به کشف سرطانهای غیر کلسیفیته کمک می کند.

مواردی که خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهند

عوامل جغرافیایی :

بطور کلی شیوع این بیماری در آسیا به نسبت اروپا و آمریکای شمالی کمتر است

استعداد ارثی :

مطالعات بخوبی مشخص نموده که احتمال ابتلا به سرطان سینه با تعداد اقوام نزدیک که به این بیماری دچار شده اند ارتباط مستقیمی دارد از طرفی کارسینومای دوطرفه ( هر دو سینه ) در مقایسه با سرطانهای یک پستان با احتمال بالاتری به عوامل ارثی در ارتباط هستند .

سن :

احتمال ابتلا به این سرطان در سنین زیر ۲۰ سال بسیار پایین است ولی با افزایش سن تا یائسگی با روند ثابتی زیاد می شود و بعد از یائسگی بطور محسوسی کاسته می شود

طول مدتی که زن قابلیت باروری دارد : شروع قاعدگی در سنین پایین و یائسگی در سنین بالاتر احتمال ابتلا را افزایش می دهد

حاملگی :

ابتلا در زنانی که تا سنین بالا زایمانی نداشته اند بیشتر از دیگران است احتمال بروز سرطان سینه در زنی که قبل از ۱۸ سالگی حامله شده یک سوم زنی است که بعد از ۳۵ سالگی حامله می شود

مصرف بدون تعادل استروژن :

رشد سینه دختران در دوران بلوغ نیازمند انسولین ، کورتیزون ، تیروکسین ، پرولاکتین ، استروژن پروژسترون و هورمون رشد می باشد بافت سینه در سنین ۱۲ تا ۱۹ سالگی تقریبا سفت و غده ای بوده و با گذشت زمان بافت چربی در آن افزایش می یابد تا سنین یائسگی که از آن به بعد بافت چربی جایگزین بافت غده ای می شود درمان با استروژن در زنان یائسه احتمال سرطان سینه را افزایش می دهد اما بطور کلی قرص های ضد بارداری که دارای تعادل بین استروژن و پروژسترون هستند احتمال محسوسی ایجاد نمیکنند

چاقی ، اعتیاد و مصرف مقدار کمی الکل نیز احتمال ابتلا به این ضایعه را ۱.۵ برابر افزایش می دهند ، بی تحرکی و فعالیت بدنی کم نیز از دیگر عوامل زمینه ساز برای این بیماری شمرده می شوند

محل توده های سرطانی در پستان :

در ۴ تا ۱۰ درصد موارد توده در هر دو پستان ایجاد می شود اما بطور کلی سینه سمت راست با احتمال بالاتری دچار سرطان می شود .

در ۵۰ در صد موارد ضایعه تشکیل شده در یک چهارم فوقانی خارجی ، در ۲۰ درصد موارد قسمت مرکزی پستان ، در ۱۰ درصد موارد یک چهارم فوقانی داخلی یا یک چهارم تحتانی داخلی و یا خارجی می باشد .

وش معاینه سینه ها توسط خود شخص :

مقابل آینه بایستید و سینه های را از نظر ترشح در نوک سینه ، جمع شدگی ، فرورفتگی ، پوست ریزی بدقت مورد یررسی قرار دهید .در مرحله بعد ، برای مشاهده هر گونه تغییر شکل عضله سینه را سفت نمایید . 

مشاهده و بررسی زیر بغل و سینه ها.

1. دستهای خود را به پشت سر برده به جلو فشار دهید و بدقت وجود هرگونه مشکل را در زیر بغل و سینه ها مورد بررسی قرار دهید .
2.   ا یستاده و دست ها به کمر زده کمی به جلو خم شوید.در این وضعیت انگشتان دست را به آرامی روی هر پستان حرکت داده تا وجود هر تغییری در داخل سینه احساس شود
3. مطابق شکل بازوی چپ خود را بالا برده ،مطمئن شوید در تمام سطح پستان و به همین صورت نواحی زیر بغل توده یا برآمدگی غیر طبیعی وجود نداشته باشد .پستان را از محیط بطرف مرکز بصورت دایره ای ( با سطح صاف انگشتان ) لمس کنید تا به نوک سینه برسید و از این طریق مطمئن شوید در تمام سطح پستان و به همین صورت نواحی زیر بغل توده یا برآمدگی غیر طبیعی وجود نداشته باشد .
4. به پشت دراز کشیده بالش کوچکی را زیر شانه خود قرار دهید و بازوی چپ را زیر سر قرار دهید تا پستان مسطح شود در این وضعیت دو مرحله قبل را تکرار کنید این معاینه را برای سینه طرف دیگر نیز انجام دهید .  این معاینه را برای سینه طرف دیگر نیز انجام دهید. لازم به ذکر است که ۸۰ درصد توده ها خوش خیم هستند و  مشاهده هر توده ای دلیل بر سرطانی بودن آن نیست اما لازم است در مورد آن با پزشک ( مامایی یا متخصص زنان ) مشورت شود .

گیاه افسنتین

نام علمی : Artemisia Absinthium 

افسنتین یا افسنطین (Artemisia absinthium L, wormwood) گیاهی است علفی، پایا، به ارتفاع ۸۰-۱۲۰ سانتیمتر. گیاهی است دارویی و در طب سنتی برای دفع کرم روده استفاده می‌شده است. هم‌چنین یکی از مواد تشکیل‌دهنده در شراب ورموت است. این گیاه به علت دارا بودن Thujone خاصیت روانگردان دارد.

نام های دیگر افسنتین :

افسنتین کبیر، مروه، کشوثای رومی، خترق، خاراگوش، قورت اودی، سینسوس، مجری، ربل، دسیسه، شیح رومی، افسنتین رومی، اسبسنت، سلیسینوس، افنیثون، کمثوثا، گول‌هه‌نگ، واش، افسنتین بحری، شیح، افسنتین صغیر، ابسنتین، گندواش و کشوثا

خواص دارویی :

طبع آن گرم و خشک است.

مقدار مصرف افسنتین از نیم تا ۲ گرم می‌باشد.

برای درمان شوره سر۵۰ گرم گل افسنتین را در۵۰۰ سی‌سی آب‌جوش دم‌کرده سپس موهای خود را با آن ماساژ دهید.

برای درمان کم خونی و لاغری ۱ گرم افسنتین را در ۲۰۰ سی‌سی آب‌جوش دم‌کرده صاف نموده با عسل شیرین کنید قبل از ناهار و شام یک استکان میل شود.

خانم‌هایی که قاعدگی نامنظم دارند ۲۰۰ گرم گل افسنتین را به مدت سه هفته در ۲۰ سی‌سی آب خیسانده کمی الکل ۹۶ درجه به آب اضافه نموده ۲۰ روز بگذارند بماند صاف نموده هر روز قبل از ناهار و شام یک قاشق چایخوری میل شود.

اشخاصی که دچار بی‌خوابی و عصبانیت می‌شوند ۲۰ گرم گل افسنتین را در یک لیتر سرکه ریخته ۱۵ دقیقه جوشانده سپس صاف نموده در یک شیشه رنگی ریخته هر گاه دچار عصبانیت یا بی‌خوابی شدند با این محلول دو طرف پیشانی خود را ماساژ دهند تا به خواب عمیقی فرو روند.

گیاه افتیمون

نام علمی : Cuscuta Epithymum

آفتیمون گیاهی سرخ رنگ است و در بهار می‌روید؛ شاخ و برگ‌های باریکی دارد و از خانواده انگل‌هاست که به دور گیاهان می‌پیچد و رنگ تخم آن سرخ مایل به زرد است که ریشه‌اش به رنگ هویج یا زردک است.

این گیاه که به زبان هندی اکاس بیل نامیده می شود گیاهی است از تیره پیچک صحرائی علفی و یکساله و دارای ساقه های ظریف و باریک است که قابلیت انعطاف داشته و رنگ ساقه تقریبا کرم مایل به قرمز است این گیاه بصورت انگل بر روی گیاهان بسر میبرد و بر آن ها میپیچد و انواع مختلفی دارد که بعضی دارای گلهای سفید و بعضی زرد و بعضی دارای گل قرمز می باشند.

این گیاه در بسیاری از نقاط روی زمین موجود است و در دامنه کوه ها تا ارتفاع دو هزار متری نیز مشاهده می گردد. اطباء قدیم از این گیاه برای معالجه مرض اسکوربوت استفاده میکرده اند دانه آن از دانه خردل ریزتر و قرمز مایل به زرد است طعم این گیاه تلخ و تند است.

خواص دارویی گیاه افتیمون:

۱. طبع آن گرم و خشک است.

۲. این گیاه پیچیده و انگلی است بدون کلروفیل برگ‌های آن بسیار ریز است که مشاهده نمی‌شود و ساقه‌های آن مکنده است که روی بدنه گیاهان دیگر مستقر است و خاصیت آن بیشتر بستگی به نوع گیاهی دارد که اطراف آن پیچیده است.

۳. مسهل سودا و بلغم است ۱۴ گرم گیاه را سائیده سپس با کمی عسل و نمک مخلوط کرده میل شود.

۴. برای بیماری‌های عصبی، جنون، مالیخولیا، سردرد، کابوس مفید می‌باشد.

۵. دردهای مفاصل و لقوه و سرطان را درمان می‌کند.

۶. برای رفع سردردهای سوداوی ۵ گرم از این گیاه را در۲۰۰ سی‌سی شیر جوشیده شده خیسانده صاف نموده با کمی سکنجبین مخلوط نموده میل شود.

۷. نوع خاکستری رنگ آن دارای پتاسیم زیاد است.

۸. تصفیه کننده خون است.

۹. تقویت کننده کبد است.

۱۰. برای کسانی که انزال زودرس دارند مفید می‌باشد.

۱۱. برای درمان هراس، مالیخولیا و تشنج عصبی ۸ گرم افتیمون با ۶۰ گرم سکنجبین و یک لیوان شیر میل شود.

۱۲. مبتلایان به لرزش عصبی به خاطر مصرف مشروبات الکلی روزی سه گرم در ۲۰۰ سی‌سی آب دم‌کرده به مدت ۴۰ روز میل کنند به جای قند از مویز استفاده شود.

۱۳. برای رفع سردرد، افتیمون را جوشانده در بینی بچکانید و کمی میل شود.

۱۴. برای رفع رطوبت‌های حبس شده در معده افتیمون، آریغون، آمله مقشر از هر کدام ۱۰ گرم، نبات ۲۰ گرم سائیده هر صبح ناشتا یک قاشق مرباخوری میل شود.

۱۵. شربت افتیمون برای امراض سودا نافع است، ۳۰ گرم افتیمون در ۲۰۰ سی‌سی آب کمی جوشانده سپس صاف نموده با عسل مخلوط کرده هر صبح ۲ قاشق میل کنند.

دم کرده افتیمون:

این دم کرده، تحلیل برنده ورمها، لطیف کننده، بازکننده انسداد و مفرح قلب ، جهت بیماریهای مغز و اعصاب مانند سردرد، تشنج، افسردگی، کاووس و وسواس و بیماریهای مفاصل مفید است. به تنهایی مسهل بلغم و سودا و با بنفشه مسهل صفرا می باشد.

از آنجاییکه بسیار لطیف و ضعیف هست جوشاندن و کوبیدن آن سبب از بین رفتن خاصیت آن می شود. هنگام مصرف نباید آنرا نرم کوبید و یا زیاد جوشاند بلکه باید با شعله غیر مستقیم و خیلی آهسته و طولانی مدت دم بکنید. مصرف زیاد آن برای گرم مزاجان مضر هست.

مضرات دارویی گیاه افتیمون:

عوارض جانبی: مصرف مداوم سبب افسردگی می شود.

مصرف در بارداری و شیردهی: ممنوع است.

موارد منع مصرف: بارداری و شیردهی، اطفال .

اسفند

نام علمی : Peganum harmala

اِسپَند، سپند یا اسفند گیاهی چندساله یا پایا از تیره نیتراریاسه (Nitrariaceae) است.

اسپند گیاهی است دارای ارتفاعی بطول حدود ۳۰ تا ۵۰ سانتی متر. ظاهر آن بوته مانند، دارای برگ‌های سبز با تقسیمات باریک و دراز و نامنظم است. گل‌های آن درشت و دارای کاسبرگ نازک و گلبرگ بزرگ برنگ سفید مایل به سبز، میوه آن پوشینه و حاوی دانه‌های متعدد برنگ سیاه است.

از دانه های اسپند هزاران سال است که در بسیاری مراسم آیینی و معنوی فرهنگ های مختلف دنیا، به خصوص در فرهنگ های باستانی خاورمیانه استفاده می شود. اهمیت و تقدس اسپند در طول تاریخ به قدری زیاد است که برخی از تاریخ دانان بر این باورند که گیاه اسطوره ای - باستانی هوم ( سانسکریت: soma، گیاهی بسیار مقدس ملقب به گیاه خدایان که هم در اوستای زرتشت و هم در متون مقدس ریگ‌ودا آیین هندو به آن اشاره شده ولی هویت واقعی آن در طول تاریخ فراموش شده است) همان اسپند است.

گل ها و مخصوصا دانه های اسپند سرشار از آلکالوئید های گروه بتا-کربولین است که همگی بازدارنده‌های مونوآمین اکسیداز هستند؛ به همین دلیل خوردن جوشانده ی اسپند در اندازه های کم (۱ الی ۳ گرم) خواص ضدافسردگی و آرام بخش و در اندازه های زیاد (۳ الی ۱۵ گرم) خواص روان گردان دارد. اما به دلیل از کار افتادن آنزیم مونوآمین اکسیداز درون کبد توسط آلکالوئیدهای اسپند، تیرامین موجود در بساری مواد غذایی (الکل، پنیر، سوسیس و کالباس و اکثر محصولات پروتئینی و لبنی، میوه جات و غذاهای مانده و ...) که در حالت معمول توسط این آنزیم شکسته می شود، می تواند باعث ایجاد فشار خون و ضربان قلب بسیار شدید، سردرد های شدید، شوک، تشنج و در صورت عدم درمان سریع- حتی مرگ شود. لذا از حداقل ۴۸ ساعت قبل تا ۴۸ ساعت بعد، باید از مصرف هرگونه خوراکی حاوی تیرامین به شدت خودداری کرد. برخی از دیگر تداخلات به شدت خطرناک و مرگ‌آور که مصرفشان باید حداقل از ۲ هفته قبل قطع شود: اکثر قرص های ضد افسردگی از جمله بازدارنده‌های بازجذب سروتونین مانند سیتالوپرام، آمفتامین‌ها از جمله اکستازی و مت‌آمفتامین(شیشه)، کوکائین، مورفین.

استفاده‌ی تاریخی :

در ترکیه کپسول های خشک شده ی اسپند را برای محافظت از چشم بد در خانه ها و داخل ماشین‌ها آویزان می‌کنند. در مراکش برای محافظت در برابر جن به شدت رواج دارد. در سوریه، عراق، عربستان سعودی، اردن و بسیاری کشورهای عرب زبان دیگر، مانند ایران دانه های خشک اسپند را برای محافظت از چشم و نظر غریبه ها در آتش می ریزند و با خواندن دعای خاصی که در هر فرهنگی متفاوت است، دود آن را به سمت خود و اطرافیان و اطراف محل فوت می کنند. این آیین توسط پیروان مذاهب مختلف از جمله اسلام، زرتشت، مسیحیت، یهودیت و هندوئیسم اجرا می شود. در بعضی از نسخه های دعاهایی که در حین این مراسم خوانده می شود، نام یک پادشاه باستانی زرتشتی به نام نقشابند برده می شود که گفته می شود او اولین بار این دعا را از پنج فرشته‌ی نگهبان به نام یزد‌ها دریافت کرده است. رسم سوزاندن اسپند در آتش برای دود تطهیر دهنده‌اش تا قسمت هندی کشمیر هم نفوذ کرده است و در آنجا در مراسم عروسی وداها برای دور کردن تاریکی از زندگی جدید عروس و داماد آن را می سوزانند.

در ایران و ترکیه از اسپند رنگی قرمز تهیه می کردند که به قرمز ایران معروف بود و از آن برای رنگ کردن پشم و تولید قالی و فرش استفاده می کردند. درواقع چیزی که این رنگ قرمز در جوشانده‌ی اسپند را به وجود می آورد، همان آلکالوئیدهایی هستند که خواص روان گردان اسپند را به آن می دهند، و برای به دست آمدن چنین رنگ غلیظی که برای رنگ کردن پشم مناسب باشد، درصد بسیار بالایی از آلکالوئید حل شده لازم است؛ در چنین غلظت بالایی این آلکالوئیدها می توانند از راه تماس با پوست وارد بدن شده و تاثیرات روان گردان بگذارند. از آنجایی که قالی بافان قدیم مدام با این رنگ ها به طور مستقیم تماس داشته اند، بسیاری از تاریخ دانان اعتقاد دارند که داستان های مربوط به قالیچه های پرنده، و همچنین طرح و نقش های هندسی روی فرش های ایرانی، هردو نتیجه ی تاثیرات آلکالوئیدهای درون رنگ های گرفته شده از اسپند بر روی قالی بافان هستند.

خواص دارویی :

آنزیم مونوآمین اکسیداز در بدن وظیفه هضم و شکستن بسیاری از مولکول های طبیعی مصرفی انسان را دارد؛ یک دسته ی مهم از این مولکول های طبیعی، ایندول آلکالوئیدها هستند که اکثرا روان گردان های قوی محسوب می شوند. آلکالوییدهای بتاکاربولین درون اسفند با مهار کردن آنزیم مونوآمین اکسیداز باعث می شوند تا مولکولی به شدت روان گردان اما غیرفعال مانند دی‌متیل‌تریپتامین که در حالت عادی در صورت مصرف کاملا توسط مونوآمین اکسیداز شکسته می شود، اکنون بتواند بدون دردسر از کبد عبور کرده و وارد مغز شود و تاثیرات روان گردان خود را بگذارد (رجوع کنید به آیاهواسکا). اسپند همچنین باعث طولانی تر شدن و شدیدتر شدن تاثیرات باقی آلکالوییدهای فعال مانند سیلوسایبین و ال‌اس‌دی نیز می شود.

در طب سنتی از عصاره‌های گیاهی اسپند جهت افزایش ترشح شیر، دفع ترشح شیر، دفع کرم‌های روده، درمان روماتیسم، افزایش قدرت جنسی و نیز به عنوان یک مسکن جهت رفع درد معده بکار می‌رفت.

بو دادن دانه‌های اسفند در نزد برخی جهت جلوگیری از چشم زخم موثر دانسته شده است.

در تحقیقات آزمایشگاهی که از عصاره اسپند جهت از بین بردن میکروب‌ها استفاده شده‌است. عصاره‌های حاصل از کالوس خواص ضد میکروبی در برابر میکروب‌هایی نظیر استافیلوکوکوس اورئوس، اشریشیا کولی و کاندیداآلبیکانس را نشان داده‌است.

به تازگی آلکالویید های بتاکاربولین موجود در گیاه و دانه های اسپند بدلیل خاصیت ضد تومور (ضد سرطان) آن مورد توجه قرار گرفته اند. برای تولید کالوس از جدا کشت‌های اسپند معمولاً یک محیط پایه MS که حاوی هورمون KIN، باشد کافی است، اما همراه کردن یک هورمون اکسینی نظیر ۴-D و ۲ و NAA با هورمون KIN باعث افزایش تولید کالوس می‌گردد. تاکنون هیچ تحقیقی بروی سیستم باززایی نوساقه و ریشه در گیاه اسپند صورت نگرفته‌است.

دراین تحقیق بمنظور باززایی گیاه اسپند جهت بررسی ارتباط بین مراحل مختلف تمایز و تولید آلکالوئیدها از جدا کشت‌های مختلف نهال اسپند و نیز محیط کشت حاوی هورمون BA,KIN و ویتامین تیامین تشخیص داده شد. علاوه بر آن از نظر وجود آلکالوئیدها، کالوس‌های تیره و آبدار نسبت به کالوس‌های سبز و شفاف بیشترین آلکالوئیدها را دارا بودند. همچنین نوساقه‌ها و کالوس مولد ریشه نیز دارای آلکالوئیدهای هارمالا بودند. دانه اسفند دارای آلکالوئیدهایی به نام (هارمالین، هارمین، هارمالول) است .

 

گیاه اسفناج

نام علمی : Spinacia Oleracea

اسفناج از نظر داشتن ویتامین B3 بسیار غنی است و بنابراین داروی مهمی برای برطرف کردن بیماری پلاگر است . پلاگر یک نوع بیماری است که به علت کمبود ویتامین B3 در بدن تولید می شود و نشانه های آن ضعف بدن ، تشنج ، اختلال در دستگاه هاضمه و بوجود آمدن لکه های قرمز روی بدن است . ضمنا در اسفناج مقدار زیادی آهن ، ید ، لسیتین ، کلروفیل ، کاروتن ، اسید اگزالیک و اسید ارسنیک وجود دارد . 

خواص دارویی : 

برگ اسفناج از نظر طب قدیم ایران کمی سرد و تر است و برخی عقیده دارند که متعادل است یعنی نه سرد و نه گرم است. 

1. برگ اسفناج منبع غنی ویتامین A ، B3 ، C و آهن و پتاسیم می باشد.
2. بدن را قلیایی می کند.
3. خنک کننده است و برای پایین آوردن تب مفید است.
4. ورم روده کوچک را رفع می کند.
5. برای ورم ریه مفید است. 
6. ملین است و یبوست را برطرف می کند.
7. برای لاغر شدن و وزن کم کردن مفید است. 
8. اسفناج بدلیل داشتن ماده ای بنام اسپیناسین هضم غذا را تسریع می کند. این ماده باعث تحریک معده و ازدیاد ترشحات آن میشود. 
9. خوردن اسفناج در رفع تشنگی موثر است.
10. برای از بین بردن ورم و درد گلو مفید است.
11. خوردن اسفناج از برخی سرطان ها جلوگیری می کند مخصوصا در افرادی که در مصرف الکل و سیگار دست دارند.
12. اسفناج کلسترول خون را پایین می آورد.
13. بهترین دارو برای کسانیکه مبتلا به کم خونی هستند.
14. اسفناج مانند جارو روده بزرگ را تمیز می کند.
15. ترشحات لوزالمعده را افزایش می دهد.

مضرات : 

اسفناج بعلت داشتن اگزالات برای بیماران مبتلا به ورم مفاصل و سنگ های کلیه و مثانه مناسب نیست ضمنا آنهاییکه سرد مزاج هستند باید اسفناج را با ادویه گرم میل نمایند. بیماران کبدی که دچار ضعف و نارسائی کبد هستند بهتر است در مصرف اسفناج خودداری نمایند، چون ممکن است به علت وجود آهن و گوگرد در اسفناج ، چهره آنها دچار کک و مک گردد.

گیاه اسپرزه

نام علمی : Plantago psyllium

اسفرزه یا اسپرزه ی فارسی یکی از گیاهان است و در ایران از جمله در بلندی‌های بالای ۲۵۰۰ متر در استان کهگیلویه و بویراحمد می‌روید.در زبان بلوچی به آن دانیچک می گویند و این گیاه در بلوچستان ایران و پاکستان به وفور رشد میکند که بلوچها تخم این گیاه را جهت رفع اسهال با ماست مخلوط کرده و به خورد بیمار می دهند که بسیار موثر است.

این گیاه علفی و یکساله، بدون ساقه یا دارای ساقه‌های کوتاه و برگهای باریک، دراز و نوک تیز با سه رگبرگ سراسری در جهت طول برگ، گلهای کوچک آن به صورت سنبله‌های استوانه‌ای یا تقریباً مدور به طول ۵/۱ تا ۳ سانتی متر در راس دمگل ظاهر می‌شوند و محتوی دانه‌هایی به رنگ قهوه‌ای مایل به زرد هستند. ارتفاع این گیاه به ۱۰ تا ۳۵ سانتی متر می‌رسد. میوه این گیاه پوشینه، شکوفا، دو خانه و محتوی معمولاً یک دانه کوچک، لغزنده و به رنگ قهوه‌ای در هر خانه‌است . این گیاه به حالت خودرو روی چمن‌های خشک، چراگاه‌ها، مزارع رها شده، علف زارها، کنار راه‌ها و جویبارها و بیابان‌های بایر دیده می‌شود.

این گیاه در مرحله رویش بیشتر به آب و هوای خشک و سرد نیاز دارد ولی در طول دوره رسیدن بذر و برداشت نیاز به هوای خشک و آفتابی دارد. کاشت تا برداشت تکثیر بوسیله دانه و در زمین‌های شنی قابل نفوذ، شخم زده و عاری از علف‌های هرز صورت می‌گیرد. برای این کار ابتدا، شیارهایی به عمق ۴ تا ۵ سانتی متر و به فواصل ۶۰ سانتی متر، در زمین ایجاد می‌کنند. سپس دانه‌ها را هنگام بهار در این شیارها می‌کارند و نیز غلطک ملایمی بر روی آنها می‌زنند، تا دانه‌ها از قشر نازک خاک پوشیده گردند. معمولاً پس از نمو دانه‌ها و پیدا شدن گیاهان جوان، فاصله آنها را از یکدیگر به نحوی زیاد می‌کنند که هر پایه از دیگری لااقل ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر فاصله داشته باشد.مقدار بذر مورد نیاز ۵ تا ۷ کیلو گرم در هکتار است. طول مدت جوانه زنی ۷ تا ۱۰ روز می‌باشد. گیاه احتیاجات آبی متوسطی دارد، ۵ تا ۶ آبیاری سبک به دلیل سیستم ریشه‌ای کوچک در طول دوره رویش برای گیاه کافی است، آبیاری دوم باید با یک وقفه ۱۰ تا ۱۵ روزه صورت گیرد. احتیاجات غذایی گیاه پایین است، ۵۰ تا۷۰ کیلو گرم در هکتار کود ازته در دو نوبت، ۲۰ تا ۳۰ کیلو گرم در هکتار کود فسفره و ۲۵ تا ۳۵ کیلو گرم در هکتار کود پتاس برای رشد گیاه کافی است.۶۰ روز پس از کاشت بذر گیاه به گل می‌رود و ۸ تا ۱۷ روز بعد آماده برداشت است. هنگامی که سنبله‌ها به رنگ قهوه‌ای مایل به قرمز در آیند و برگهای پایینی خشک شوند و بیفتند و برگهای بالایی قهوه‌ای رنگ گردند بهترین زمان برداشت است.

ترکیبات و اثر:

اسفرزه دارای اسید گالیک و تانیک و نیز گلیکوزیدی به نام اوکوبین( Aucubine) در قسمت‌های مختلف و مقدار فراوانی لعاب است به طوری که با قرار گرفتن دانه در آب پوسته خارجی آن متورم می‌شود و پس از پاره شدن لعاب از آن خارج می‌گردد. در حدود ۳۰ درصد پوشش دانه اسپرزه را یک ماده جاذب آب تشکیل می‌دهد که موسیلاژ نامیده می‌شود و پس از خیس شدن و جذب آب، لعاب می‌دهد همین که دانه اسفرزه با آب آغشته شد در حدود ۱۰ برابر حجم خودش متورم می‌شود و به شکل لعابی در می‌آید .

شکل‌شناسی :

اسفرزه یک گیاه علفی یک ساله و به ارتفاع 10- 35 سانتیمتر می‌باشد. برگ‌های آن باریک، دراز، نوک تیز و مجتمع به وضع متقابل یا سه تایی بر روی ساقه هستند. گل‌های آن بصورت مجتمع در کناره برگ‌های قسمت‌های انتهایی ساقه، بصورت سنبله‌هایی واقع بر روی پایه بلند ظاهر می‌گردند. میوه اش محتوی یک دانه کوچک، لغزنده و به رنگ قهوه‌ای می‌باشد.

خواص دارویی :

رفع التهاب ، رفع رماتیسم ، مدر ، قابض ، ملین ، تسهیل کننده عمل هضم. از برگ اسفرزه جهت التیام زخم ها استفاده می شده است همچنین از دانه آن جهت درمان یبوست مزمن و ناراحتی های کلیه استفاده می شود . از لعاب این گیاه در صنعت در تهیه آهار ÷ارچه استفاده می شود. در پزشکی سنتی از دانه این گیاه در یبوست های مزمن ، هموروئید ، زخم ها ، برونشیت ، ناراحتی های قاعدگی ، درمان سرفه و گرفتگی صدا و از برگ آن به صورت خوراکی در احتباس ادراری و عفونت های کلیه و صفرا و در استعمال خارجی در سوختگی ها ، اندام  ضرب دیده و نیش زنبور توصیه شده است . 

پیشگیری از سرطان کولون با آلو خشک

نتایج یک پژوهش آمریکایی که در کنفرانس بیولوژی ارائه شده است نشان می‌دهد داشتن یک رژیم غذایی حاوی آلو خشک باعث ایجاد تغییراتی در متابولیسم شده و خطر ابتلا به سرطان کولون را کاهش می‌دهد.محققان دانشگاه بوستون و دانشگاه کالیفرنیای شمالی ایالات آمریکا در این باره  مطالعاتی انجام داده و به این نتیجه رسیدند که رژیم غذایی می‌تواند باعث تغییر متابولیسم و ترکیبات میکروبیوتا (مجموعه‌ی میکروب‌های موجود در کولون و لوله‌ی گوارش) شود.

در این تحقیق نتایج بر روی موش‌هایی که آلوخشک مصرف کرده‌اند نشان داد که باکتری‌های مفید بیشتری در روده‌ها و دیورتیکول‌های غیرعادی کمتری  در این موش ها دیده می شود.

دیورتیکول‌ها معمولاً در مواقع ضایعات پیش سرطانی دیده می‌شوند. به عقیده‌ی محققان این دو پدیده یعنی باکتری‌های مفید بیشتر و دیورتیکول‌های کمتر باعث محافظت بیشتر از کولون و کاهش خطر ابتلا به سرطان کولون می‌شود.

با توجه به نتایج توصیه می شود که آلو خشک را در برنامه ی غذایی آورده و میوه و سبزیجات بیشتری مصرف کنید تا روده های سالم تری داشته باشید.

گیاه اسطوخدوس

لاواندولا، اسطوقدوس، اسطوخدوس، سرده‌ای مشتمل از ۲۵ تا ۳۰ گونه مختلف از دسته گیاهان گلدار و از خانواده نعناعیانمی‌باشد. اسطوخودوس گل‌های کوچک خوشه‌ای آبی یا قرمز سیر تا بنفش دارد و ارتفاعش در حدود ۳۰ تا ۶۰ سانتیمتر است. برگش شبیه برگ صعتر و از آن درازتر و باریکتر و ساقش واحد و باریک و بی‌شاخ و در قد کمتر از شبری و قبهٔ او متراکم از اجزاء شبیه به جو و بی‌تخم و مایل به سرخی و تندطعم و با اندک تلخی.

لاواندا (اسطوخودوس) با نام علمی Lavandula stoechas گیاهی است از خانواده نعناسانان که برگ‌ها و قسمت سبز گیاه دارای اسانس روغنی فرار است. اسطوخودوس گیاهی است چند ساله به شکل بوته کوچک به بلندی نیم متر خیلی پرشاخه، ساقه‌های آن ۴گوشه، برگ‌های آن دراز، متقابل، پوشیده از کرک سفید پنبه‌ای. برگ‌های آن که در بهار ظاهر می‌شود به رنگ بنفش تیره به صورت سنبله. اسطوخودوس دارای برگ‌ها و کرک‌های معطر است. میوهٔ این گیاه ۴ فندقه‌ای است و هریک از آنان نیز پس از رسیدن، شکل بیضوی و رنگ قهوه‌ای شفاف پیدا می کن. در سطح میوه ۳ زائده مشخص پیدا می‌شود. از کلیه قسمت‌های این گیاه مخصوصا شاخه‌های برگدار آن بوی قوی ولی مطبوع استشام می‌گردد. ظاهر زیبایی که گیاه پس از گل دادن پیدا می‌نماید باعث می‌شود در بعضی نواحی اقدام به پرورش آن به عنوان یک گیاه زینتی گردد. قسمت مورد استفاده این گیاه سرشاخه‌های برگدار و گل دار آن است که علاوه بر مصارف درمانی، اسانس گیری به عمل می‌آید.

نام‌های دیگر آن: خیر دشتی، آنس الارواح، لاوند، ممسک الارواح، ضُرم، زغلیل، رزالذهب، خیری، خرام، خرامی، آلاله تلخ، گل‌لاوند، شاه‌اسپرم رومی می‌باشد. در تنکابن آن را تروم می‌نامند. 

برای رفع خستگی و آرامش مورد استفاده قرار می گیرد.

گرفتگی ها را باز می کند.

مقوی معده است.

ادرار آور می باشد.

معرق است و تب را پایین می آورد.

صفرابر بوده و کبد را بکار می اندازد و بیماری های کبد را برطرف می کند.

ضد تشنج است.

برای تقویت عمومی بدن خوب است.

کرم های معده و روده را از بین می برد.

بیماری های سینه و سرفه را برطرف می کند.

مسهل و تمیز کننده است.

در معالجه زکام موثر است.

برای بیماری های مجاری و ادرار مفید است.

آسم را برطرف می کند.

طپش قلب را از بین می برد.

برای معالجه ضعف اعصاب مفید است.

سردرد و سردرد های یکرفه را درمان می کند.

زردی را برطرف می کند...